پایان نامه طهران بیش از آنكه تهران شود

پایان نامه طهران بیش از آنكه تهران شود پایان نامه طهران بیش از آنكه تهران شود

دسته : -پژوهش ها

فرمت فایل : word

حجم فایل : 90 KB

تعداد صفحات : 89

بازدیدها : 278

برچسبها : دانلود پایان نامه پژوهش پروژه

مبلغ : 10000 تومان

خرید این فایل

پایان نامه طهران بیش از آنكه تهران شود

پایان نامه طهران بیش از آنكه تهران شود

قسمتی از متن:

تاریخچه:

طهران بیش از آنكه تهران شود، عبارت بود از منطقه ای بی نام و نشان، با كوچه هایی خاكی، خانه هایی خشت وگل، خیابان هایی ناهموار و بی درخت، 14 دروازه و جمعیتی چند هزار نفری كه در سال 1209 شمسی، آقا محمد خان قاجار آن را به عنوان پایتخت خود انتخاب كرد و جانشینان او در صدد افزایش وسعت و جمعیت تهران بودند و چهار دروازه تنها راههای ورود و خروج به تهران محسوب می شد كه عبارت بود از: 1- دروازه حضرت عبدالعظیم یا دروازه اصفهان.2- دوازه شمیران.3- دروازه دولاب.4- دروازه قزوین.

درآغاز تهران جمعیت آن خیلی كم بود ولی بعد از توجه شاه طهماسب به تهران كم كم جمعیت زیاد شد و در آن موقع شاه عباس صفوی نسبت به مرمت و نوسازی زیارتگاهها تمایل زیادی داشت و سفرهای خارجی ناصر الدین شاه به فرنگ باعث ورود ماشین های دودی به تهران شد و در دوره آقا محمدخان تدریجاً اداراتی با عنوان احتسابیه تأسیس شد كه كاركنان آن محتسب نامیده می شدند و دارای دو شعبه با عناوین احتساب و تنظیف داشت و محتسب كارهایش را زیر نظر حكومت و شهردار انجام می داد و كاركنان شعبه تنظیف هم موظف بودند با وسایل و امكاناتی ابتدایی، زباله ها را از گوشه و كنار شهر جمع كنند و افرادی را استخدام كرده بود كه با مشك كوچه و خیابان های شهر را آب پاشی كنند و مشروطه خواهان تصمیم گرفتند كه به ساماندهی اوضاع شهر تهران بپردازند و كسی را به ریاست شهر منصوب كنند و اجرای امور شهری را به عهده او بگذارند كه مسئولیت هایش مشخص باشد و آن ها را بر اساس اختیاراتی مشخص و از قبل تعیین شده انجام بدهند كه این همان مقدمه تأسیس بلدیه شد.

ایجاد سازمان شهرداری تهران با عنوان بلدیه، پس از استعفای میرزا نصرالله خان مشیرالدوله به عنوان نخستین كابینه قانونی و مطابق خواست مجلس كه وزیران باید مسئول و جواب گوی دولت باشند در 29 اسفند ماه سال 1285 هجری  شمسی در مجلس اول مطرح شد.

درآن دوران سلطان علی خان وزیر افخم با این كه عنوان ریاست وزرایی نداشت عملاً این وظایف شهردار را انجام می داد. درسازمان دهی ابتدایی، اداره بلدیه جزو تشكیلات وزارت كشور منظور گردید ومتعاقب آن نظام نامه بلدیه تقدیم مجلس شد.

این نظام نامه در 20 ربیع الثانی سال 1325 هجری قمری در 5 فصل و 108 ماده به تصویب نمایندگان رسید.

شهرداری از نظر لغوی از دو كلمه (شهر) و (داری) تشكیل گردیده كه (داری) به معنای اداره و مدیریت و (شهر) پس از 1362 به جایی كه دارای شهرداری باشد اطلاق گردید.

بنابراین از لحاظ لغوی شهرداری را می توان سازمان اداره شهر دانست و دراصطلاح شهرداری به واحدی گفته می شود كه به منظور اداره امور محلی و ارائه خدمات عمومی مورد نیاز شهروندان در یك مركز جمعیتی با خصایص شهری تشكیل می شود.

هدف اولیه از تأسیس بلدیه، حفظ منافع شهرها و برآوردن حوایج شهرنشینان مثل اداره كردن اموال منقول و غیرمنقول، نگهداشتن سرمایه های متعلق به شهر، ایجاد تسهیلاتی برای دسترسی آسان مردم به مواد غذایی، تمیز نگه داشتن كوچه ها، میدان و خیابان ها، روشن كردن شهر درشب بود و مقرر شد كه از آن طریق یعنی دریافت عوارض از وسایل باركش از مردم هزینه های جاری بلدیه و حقوق و مواجب رفتگران تأمین شود.

همزمان با تأسیس بلدیه، قانونی به تصویب مجلس رسید كه براساس آن انجمن بلدیه وظیفه داشت نسبت به اشخاب شهردار با رأی و نظر مردم اقدام كند كه بر این اساس اولین انجمن بلدیه در تهران تشكیل شد و شروع به كاركرد ولی بدلیل ضعف هایی كه داشت، نمایندگان مجلس در صدد اصلاح قانون بلدیه برآمدند ودولت سعی داشت بلدیه را به خود وابسته كند كه این امر تا زمان كودتای رضاخان در سال 1299 هجری شمسی بطور كامل عملی نشد. اما پس از كودتای 1299 و روی كار آمدن دولت سید ضیاءالدین طباطبایی و در سال 1300 شمسی اداره بلدیه رسماً وابسته به دولت شد و تحت نفوذ تصمیمات (قدرت سیاسی) وزیر نظر رئیس الوزرا قرار گرفت و نخست وزیر از طرف خود فردی را برای اداره بلدیه تعیین كرد.

با روی كار آمدن رضا شاه به عنوان نخست وزیر، دولت در 30 اردیبهشت سال 1309 قانون جدیدی برای تشكیلات بلدیه تصویب كرد. كه ضمن آن قانون به منظور رفع مشكلات دولت در زمینه امور شهری تدوین شده و نحوه دریافت عوارض و مالیات ها را برای دولت مشخص كرده بود بلدیه ناچار بود براساس اهداف دولت كاركند كه انتخاب اعضای انجمن بلدیه به صورت دو مرحله ای بود. در مراحل اول مردم عده ای از اعضای انجمن بلدیه را انتخاب می كردند یعنی 75 نفر را انتخاب می كردند و در مرحله بعد وزارت داخله از میان برگزیدگان مردم 11 نفر را به عنوان نمایندگان انجمن بلدیه تهران انتخاب
می كرد.

همچنین رئیس بلدیه از طرف وزارت داخله منصوب می شد و در سال 1308 چهار نفر بلدیه بنام بخش در 4 نقطه شهر تشكیل شد و در سالهای 1309 و 1310 تعداد بخش ها به 8 رسید. در سال 1319 بخش های مذكور به چهار برزن تبدیل شدند كه در سال 1325 به 16 واحد افزایش یافت.

براساس مصوبه مجلس، محمد خان قاجار مأموریت یافت تا نظامیه بلدیه را تدوین كند كه شامل 5 فصل و 108 ماده می باشد و بعد ها پایه و اساس شكل گیری شهرداری در تهران شد.

آن نظامنامه نامگذاری بسیاری از خیابان ها و كوچه های شهر و حتی شماره گذاری خانه ها و دكان ها را به دنبال داشت و بعد از اقدامات اولیه محمدخان قاجار، فرارشد مدیر امور تهران از میان كسانی انتخاب شود كه آشنایی بیشتری باشاه و درباریان داشته باشد و تحت ضوابط خاصی كاركند. براین اساس در تاریخ 14 خردادماه سال 1286 و هنگام نیابت سلطنت ( عضدالملك قاجار) نمایندگان مجلس طرح تأسیس نهادی با عنوان بلدیه را تصویب كرد و برای او معاونی بنام بهرامی را در نظر گرفت. بهرامی چشم پزشك بود و برای تنظیم بودجه اداره بلدیه و انجام امور كارگزینی و محاسبات یك ارضی بنام مسروپیان را استخدام كرد.

بر اساس اولین بودجه بلدیه، حقوق ماهانه ای معادل 80 تومان تعیین و حكم مأموریت وی با امضاء وزیر داخله صادر شد. بزرگترین اقدام اعلم الدوله در مقام رئیس تهران، آن بود كه بلدیه را صاحب دفتری مستقل كند وبر بالای ساختمان تابلوی اداره بلدیه را نصب كند گروهی اولین بلدیه چی را میرزاعباس خان مهندس باشی وعده ای دیگر خلیل خان ثقفی دانسته اند و گروهی نیز از محمدخان و محمدحسن خان قاجار نام می برند اما واقیعت این است كه تا سال 1300 شمسی درهای تهران همچنان بر روی پاشنه سابق می گشت و هیچ كدام شهرداران، حتی اگر برنامه هایی برای تغییر سیمای پایتخت داشتند، بدلیل كوتاه بودن دوره مسؤلیتشان فرصت نیافتند كار چندان زیادی انجام دهند تا اینكه در آن سال، اراره بلدیه مورد بازنگری جدی قرار گرفت و با تقلید از قوانین بلدیه لندن دوره جدیدی از فعالیت بلدیه شروع شد.

(گاسپار ایپگیان) كه به عنوان اولین رئیس دوره جدید فعالیت بلدیه در تهران از وی یاد می شود و از سال 1300 به این نظام منصوب شد، تأمین روشنایی خیابان های لاله زار، امیریه، علاءالدوله و استامبول را در كارنامه خود به ثبت رسانید و هم او بود كه صاحبان دكان های لاله زار علاء الدوله
(فردوسی كنونی) و ناصریه را موظف كرد تا درهای مغازه هایشان  را رنگ كرده و تابلوهایی خوانا بر سر در محل كسبشان نصب كنند وبلدیه دارای 6 اداره شد كه مشتمل بر اداره صحیه و معاونت عمومی، اراه محاسبات و عایدات، اداره امور خیریه، اداره ساختمان روشنایی و آب، اداره تفتیش، سجل احوال، اداره كابینه پرسنل، تنظیمات بود.

بطوری كه در تاریخ آمده است، او درسال 1302 پی ریزی و احداث وزارت خارجه، عمارت شهربانی كل كشور و ساختمان وزارت جنگ را در محدود میدان مشق سابق شروع كرد و كوشید تا بلدیه را صاحب خانه ای كند كه متناسب با حجم مسئولیتهایش باشد و باچنان نیتی در فاصله سالهای 1300 تا 1302 به فكر احداث بنای بلدیه در میدان توپخانه افتاد و فضای آن میدان را كه در زمان ناصرالدین شاه محل سكونت و تمرین توپ چی های حكومتی بود به فضای سبز تبدیل كرد و دستور داد عصرها، روبروی حوض وسط میدان مزقان یعنی موزیك بزنند و در همان سال ها بنیان ساختمان وزارت بهداری در شرق میدان را گذاشت و بنایی احداث كرد كه كمی بعد تشكیلات بهداشتی تهران را در خود جای داد و تشكیلات نظمیه كل مملكتی و اداره عبور و مرور را هم در اطراف همان میدان تأسیس كرد و گفته می شود نخستین شهرداری بودكه حقوق شهروندی ساكنان تهران را مورد عنایت وی‍‍‍ژه قرار داد.

پس از كابینه سید ضیاء الدین طباطبایی و روی كارآمدن رضاخان پهلوی، بلدیه تهران داری رئیسی بنام بوذر جمهری شدكه از  افسران قزاق بود كه او از سال 1302 تا 1312 در آن سمت خود باقی ماند و نتوانست تغییرات زیادی در چهره شهر ایجاد كند. بوذر جمهری در اولین اقدام خود میدان توپخانه را باكمك گرفتن از یك مهندس روسی و براساس نقشه ای برگرفته از میدان شهر پطروگراد باز سازی كرد. یكی دیگر از برنامه های او سنگفرش كردن بعضی خیابان های تهران از جمله خیابان امیریه و میدان توپخانه تا باغ شاه و آسفالت بسیاری از دیگر خیابان های تهران بود.

به اضافه اینكه در مدتی كوتاه با طراحی عناصر جدیدی شهر، شكل تهران را به طور كلی تغییر داد و برای اولین بار در تهران خطوط اتوبوسرانی شهری دایر ساخت كه ابتدا دارای سه خط بود و پس از مدتی تعداد مسیرها بیشتر شد و همچنین عوارض جدیدی وضع كرد، گورستان مترو كه جنوب شهر را به باغ فردوس تبدیل و مالیات خودروها، كالسكه ها و سایر عوارض شهری را كه توسط شهرداران پیشین وضع شده بود، لغو كرد. از عمده مشكلات دوره شهرداری بوذر جمهری آن بود كه آب كرج در اطراف زمین های جلالیه به تهران می رسید و سرچشمه اصلی رودخانه كرج به تهران محسوب می شد، اما بسیاری از شهروندان بی توجه به آلودگی آب، در ابتدا همان مسیر ودر ورودی آب كرج به تهران اقدام به شستشوی لباسها می كردند. آن وضعیت در سالهای متمادی ادامه داشت و بصورت یك رویه در آمده بود، به همین دلیل نیز بیماری های مرگ آور مثل تیفوس وبا و طاعون در شهر شیوع پیدا كرد كه در سال 1308 بلدیه تهران به منظور جلوگیری از این موضوع برای اولین بار به فكر لوله كشی آب تهران افتاد، اما بدلیل فقدان امكانات چنان برنامه ای تحقق نیافت و بلدیه اجباراً برنامه ریزی هایی برای كنترل جوی ها و آب های سطحی شهر تهران انجام داد.

بعد از جنگ جهانی دوم، عزل رضاخان و به قدرت رسیدن پسرش محمد رضا فعالیت شهرداری به همان شكل سابق تا سال 1328 ادامه یافت. در سال 1328 به دلیل مشكلاتی كه در سطح شهرها به چشم می خورد و از آن جا كه مردم نقش چندانی در امور شهری نداشتند، دولت تصمیم گرفت انجمن های شهری را مجدداً فعال كند. اما چون به تشكیل انجمن های شهری قدرت دولت هم لحاظ شود، قدرت زیادی به انجمن های شهری و شهرداری داده نشد و آنها عملاً ویژگی های یك نظام تمركز گرا را پیدا كردند. اما از دهه 1330 به بعد، با تغییراتی كه در شرح وظایف و سیستم اداری شهرداری بوجود آمد، این نهاد شهری به شكل و شمایل امروزی خود نزدیك تر شد.

خرید و دانلود آنی فایل

به اشتراک بگذارید

Alternate Text

آیا سوال یا مشکلی دارید؟

از طریق این فرم با ما در تماس باشید