تحقیق درباره اهل بیت

تحقیق درباره اهل بیت

جایگاه خاندان پیامبر (ص) در پیوند با پیامبر (ص)

    تمام مسلمانان هم بر دوست داشتن خویشان و فرزندان صالح پیامبر (ص) و بزرگداشت آنان، اتفاق نظر دارند و هم در اعتقاد به قداست‏خویشاوندان او كه در زمان پیامبر (ص) مى‏زیستند.و معتقدند میان آن كه مسلمانى،پیامبرش را دوست‏بدارد ولى خویشان و فرزندان محبوب او را دوست نداشته باشد،تناقض وجود دارد.

    در حقیقت‏بزرگان صحابه با دوستى خویشان شایسته پیامبر (ص) به خدا تقرب مى‏جستند، حتى با دوستان كسانى كه از خاندان ویژه آن حضرت هم نبودند.تاریخ زندگى خلیفه دوم خود گواه است كه او در خشكسالى نماز باران مى‏خواند و پس از زارى به هنگام نیایش دست عباس بن عبد المطلب را مى‏گرفت و بلند مى‏كرد و مى‏گفت:«عموى پیامبرت را نزد تو شفیع آورده‏ایم تا خشكسالى را از ما بزدایى،و با باران رحمتت ما را سیراب فرمایى.»و آن قدر نیایش كردند تا باران همه جا را سیراب كرد و آسمان روزها[از ابرها]پوشیده شد (1) .

    خلیفه هنگامى به چنین كارى دست زد كه بسیارى از اصحاب حاضر در نماز،هم در اسلام آوردن و هم در هجرت كردن بر عباس پیشى داشتند.زیرا كه عباس آخرین مهاجر پیش از فتح مكه بود.او هنگامى كه پیامبر (ص) در راه مكه بود،هجرت كرد،عباس نه از پیكارگران بدر،و نه از مبارزان نبرد احد است.بنابراین درباره فرزندان وخاندان ویژه پیامبر (ص) و كسى كه پیش از دیگران اسلام آورده بود،و بیش از همه آنها به پیامبر (ص) نزدیكتر بود،و در دانش و آگاهى فزونتر و نبرد و فداكاریشان بیش از دیگران بود،چه تصورى دارید؟

رهبران مذاهب چهارگانه،خاندان پیامبر را (ص) گرامى مى‏داشتند و با دوستى امامان (ع) از فرزندان وى،به پیامبر (ص) تقرب مى‏جستند.امام مالك و امام ابو حنیفه با همه بزرگیشان امام جعفر صادق (ع) را بزرگ مى‏داشتند و از او كسب علم مى‏كردند و جرعه‏نوش دریاى دانش او بودند.

    این موضعگیرى مثبت از سوى بزرگان اسلام در مقابل اعضاى خاندان فرخنده پیامبر (ص) برخاسته از تعالیم پیامبر (ص) و بلكه از قرآن مجید است،و مورد تاكید قرار گرفته است.چرا كه پیامبر (ص) به ما دستور داده است تا به هنگام درود فرستادن به او،نام خاندانش را نیز همراه با نام خجسته،وى بیاوریم.اكنون كه انجام چنین كارى بر ما واجب است پس باید آنان را دوست‏بداریم و نیز از ایشان كسب معارف كنیم،و در دلهایمان آنان را در مقامى پس از پیامبر (ص) و در جایگاهى نزدیك به او جاى دهیم.
    
    البته خداوند بزرگ به ما امر فرموده است تا بر پیامبرش درود فرستیم و در كتاب حكیمش فرموده است:
    «همانا خداوند و فرشتگانش بر پیامبر (ص) درود مى‏فرستند.اى كسانى كه ایمان آورده‏اید شما هم درود و سلام مخصوص بر او بفرستید.» (سوره احزاب آیه 57) پس از نزول این آیه مسلمانان راجع به چگونگى درود فرستادن بر پیامبر،از آن حضرت پرسیدند.حضرت به آنان تعلیم داد چه چیزى را بگویند تا این واجب قرآنى را ادا كرده باشند بخارى،مسلم،ترمذى،ابن ماجه و نسایى از كعب بن عجره نقل كرده‏اند كه او و جمعى دیگر از پیامبر خدا (ص) درخواست كردند به آنان بیاموزد كه هنگام درود فرستادن به او چه بگویند،پیامبر (ص) در جواب فرمود:«بگوئید:بار خدایا بر محمد و خاندان محمد درود فرست چنان كه بر خاندان ابراهیم درود فرستادى،براستى كه توستوده بزرگوارى،خداوندا!بر محمد و خاندانش مبارك گردان چنان كه بر خاندان ابراهیم مبارك گردانیدى،همانا تو ستوده بزرگوارى‏» (2) .
    بخارى از ابو سعید خدرى روایت كرده است كه پیامبر-در حالى كه به درخواست كنندگان تعلیم مى‏داد كه چگونه بر او درود فرستند،فرمود:«بگویید:بار خدایا بر محمد (ص) بنده و فرستاده‏ات درود فرست چنان كه بر خاندان ابراهیم درود فرستادى.و بر محمد و بر خاندان محمد مبارك گردان چنان كه بر خاندان ابراهیم مبارك گردانیدى‏» (3) .

    مسلم از ابو مسعود انصارى روایت كرده است كه پیامبر در مجلس سعد بن عباده در حالى كه به او تعلیم مى‏داد كه چگونه بر او درود فرستد،فرمود:«بگویید:بر محمد و خاندان محمد درود فرست،همان گونه كه بر خاندان ابراهیم درود فرستادى،و بر محمد و بر آل محمد مبارك گردان چنان كه بر خاندان ابراهیم در میان جهانیان بركت دادى،براستى تو ستوده بزرگوارى‏» (4) .

    نسایى از طلحه به دو طریق نقل كرده است كه كسانى از پیامبر خواستند تا چگونگى درود فرستادن بر او را به آنان بیاموزد،پیامبر در حال آموزش فرمود:«بگویید:بار خدایا بر محمد و بر خاندان محمد درود فرست چنان كه بر ابراهیم و خاندان ابراهیم درود فرستادى،براستى كه تو ستوده بزرگوارى،و بر محمد و بر خاندان او بركت ده همان گونه كه بر ابراهیم و خاندان ابراهیم بركت دادى همانا تو ستوده و بزرگوارى‏» (5) .

    ابن ماجه از عبد الله بن مسعود روایت كرده است كه پیوسته او به مسلمانان مى‏آموخت كه‏موقع درود بر پیامبر بگویند:«...خداوندا!بر محمد و بر خاندان محمد درود فرست چنان كه بر ابراهیم و بر خاندان ابراهیم درود فرستادى كه تو ستوده بزرگوارى.بار خدایا!بر محمد و آل محمد مبارك گردان چنان كه بر ابراهیم و خاندان ابراهیم مبارك گردانیدى براستى كه تو ستوده بزرگوارى‏» (6) .

    این احادیث گواهى مى‏دهند كه پیامبر مسلمانان را مامور كرده است تا هر گاه بر او درود مى‏فرستند بر خاندان او هم درود فرستند،و این كه درود فرستادن بر آنان متمم درود بر اوست.چه این درود فرستادن بر وى به هنگام اداى نمازهاى یومیه و یا خارج از نماز باشد.و مسلمانان،پیوسته در نمازهاى یومیه‏شان بر خاندان پیامبر درود مى‏فرستاده‏اند چنان كه بر خود پیامبر درود مى‏فرستاده‏اند.
    هنگامى كه پیامبر (ص) به پیروان خود دستور مى‏دهد تا بر خاندان او درود فرستند چنان كه بر خود او درود مى‏فرستند.در حقیقت این دستور را از جانب خداى بزرگ صادر مى‏كند، چه او پیامبرى است كه از روى هوا سخن نمى‏گوید،بویژه آنگاه كه به مسلمانان امور دینى‏شان را مى‏آموزد.
    زمانى كه خدا و رسولش مسلمانان را مامور مى‏كنند تا بر خاندان محمد درود فرستند همان گونه كه بر شخص محمد (ص) درود مى‏فرستند، (و چه بسا كه مسلمانان به هنگام سخن گفتن یا خطبه خواندن و یا نوشتن،صلوات مى‏فرستند.) به این خاندان شرافت‏بخشیده و منزلت ایشان را از مقام همه مسلمانان بالاتر برده است و در رتبه‏اى بعد از رتبه پیامبر و نزدیكترین افراد به او در ارج و مقام قرار داده است.