پایان نامه عملیات زمین‌شناسی ایران

قسمتی از متن:

گزارش مربوط به زمین شناسی منطقه اشتهارد ESHTEHARD

        ·موقعیت جغرافیایی و راه های ارتباطی

منطقه مورد بررسی در محدوده میان  تا  طول شرقی و  تا  عرض شمالی جای دارد.

ارتفاعات منطقه: بلندترین بخش منطقه بلندایی برابر با 2125 متر و پست ترین بخش آن ارتفاعی نزدیك به 1131 متر دارد. بزرگترین مناطق مسكونی شهری منطقه عبارتند از: بوئین زهرا و اشتهارد.

راه های ارتباطی اصلی منطقه عبارتند از: جاده آسفالته مرد آباد به قزوین كه از شهرهای اشتهارد و بوئین زهرا می گذرد، جاده آسفالته بوئین زهرا به ساوه و جاده خاكی هجیب به زرین ده

        ·زمین ریخت شناسی (ژئومورفولوژی)

عوامل كنترل كننده زمین ریخت شناسی در منطقه را می توان عامل ساختاری، لیتولوژیكی، دگرسانی و آب و هوایی برشمرد. سنگهای آتشفشانی ائوسن ارتفاعات منطقه را پدید آورده است. نواحی گسله عمده در مرز جدا كننده برجستگی ها و مناطق پست، جای دارند. فزون بر آن بیشتر طاقدیس ها ارتفاعات منطقه را پدید آورده اند، شرایط آب و هوایی نیز سبب كنترل زمین شناسی شده است به گونه ای كه گرانیت ها بر اثر هوازی گودیهایی را در منطقه پدید آورده است. در این میان گفتنی است كه دگرسانیهای گرانیت ها در این راستا دست اندر كار بوده است. سنگ نهشته های نئوژن نیز به دلیل سست بودن واحدهای سنگی آن فرسایش پذیرند و مناطق پست و كم ارتفاعی را پدید آورده اند.

        ·چینه شناسی

در منطقه مورد بررسی، سازندهای كهن تر از ائوسن دیده نمی شود.

        § ائوسن

الف) ائوسن میانی: ائوسن میانی در منطقه با توف های سبز رنگ كه گاهی متمایل به آبی است مشخص می شود، این توف ها ستبرایی نزدیك به چند متر دارند، در میان توف ها ایگینمبریت های قرمز رنگ با تركیب داسیتی و گدازه های داسیتی قرمز رنگ دیده می‌شود به همین سان به گونه ای میان لایه ای چند لایه آهكی ناپیوسته و عدسی شكل سیاه و كرم رنگ در میان توف ها دیده می‌شود- این واحد در بردارنده فسیل استراكود و بقایایی از نومولیت است كه در اثر تبلور دوباره ساختمان داخلی آنها از میان رفته است و از این رو سن آنها به درستی قابل تشخیص نیست. توف های سبز در افق های بالاتر نخست به توف های جوش خورده سبز تا خاكستری و سپس به توف های ریولیتی كرم رنگ تبدیل می شوند. با توجه به رخساره توف ها (هیالوكلاستیك) و وجود لایه های آهكی محیط پیدایش توف های از دیدگاه رخساره سنگی می توان این سری را با واحدهای E₅ – E₄ – E₃ در منطقه قم –آران مقایسه كرد كه امامی در سال 1981 برای منطقه یاد شده معرفی كرده است.

ائوسن میانی در منطقه به 5 واحد سنگی تفكیك شده است كه عبارتند از:

 واحدی است كه دربرگیرنده ائوسن میانی به گونه ای عام و فراگیر، این نام گذاری در آن بخش هایی از ائوسن میانی انجام شده است كه امكان تفكیك واحد وجود نداشته است در برخی بخش های ائوسن میانی دربرگیرنده واحد گدازه ای و ایگنیمبریت های قرمز رنگ است. در این نقاط ماگمای داسیتی توف های سبز را به سان سیل و دایك بریده و یا در پیكر روانه های آتش فشانی بر روی لایه های توف جریان یافته است، چندین افق از این گدازه ها و سنگهای ایگنیمبریتی در منطقه دیده می شوند كه میان آنها لایه های توفی نیز به چشم می خورد در این میان دایكها و سیلتها تنها و تنها در توف ها جایگزین شده اند و ائوسن بالایی را نمی برند. توفهای ائوسن میانی از دیدگاه تركیب با سنگهای یاد شده همسانی دارند و گمان می رود تناوبی از تكاپوهای گدازه ای و انفجاری در روند زمانی ائوسن میانی انجام گرفته باشد و ماگما با تركیب داسیتی حوضه رسوبی ائوسن میانی را تغذیه كرده باشد دایكها و سیلتهای یاد شده در واقع نماینده سنگهای نیمه آتشفشانی (Subvolcanic) ائوسن میانی اند. قرون به آن تركیب شیمیایی توف ها (داسیتی) و هم ارز تركیب سنگهای ماگمایی یاد شده است و نشان از آن دارد كه خاستگاهی یگانه دارنده قائده این واحد مشخص نیست. در روی این واحد ایگینمبریت و گدازه تیره رنگ جای می‌گیرد. سنگهای این واحد دربرگیرنده توف های سبز است كه بخش بزرگی از سنگهای این واحد را پدید می آورد، ایگینمبریت و گدازه داسیتی قرمز رنگ‌اند.

فهرست مطالب

عنوان                                                                                                                     صفحه

گزارش مربوط به زمین شناسی منطقه اشتهارد................................................... 1-22

گزارش مربوط به زمین شناسی مناطق لرستان................................................... 23-44

گزارش مربوط به زمین شناسی منطقه اراك........................................................ 45-64

گزارش مربوط به زمین شناسی منطقه قم............................................................ 65-95

گزارش مربوط به زمین شناسی منطقه سمنان- گرمسار- ایوانكی- سرخه ....... 96-137