مقاله گوناگونی در جهان جانداران

مقاله گوناگونی در جهان جانداران

فهرست:

گوناگونی در جهان جانداران

نظریة تكامل جانداران

نابسندگی شواهد و دلایل‌

نابسندگی شواهد و دلایل‌

گوناگونی در جهان جانداران

تكامل نظریه‌ای علمی و مجموعه‌ای از واقعیت‌‌هایی است كه این نظریه در پی توضیح و تشریح آن‌هاست. جانداران پیوسته در حال تغییر و تحول‌اند و تكامل در پی درك چگونگی و اساس این تغییر و تحول است. نظریه‌ی تكامل از راه انتخاب طبیعی،كه داروین حدود 150 سال پیش آن را تشریح كرد، توضیحی برای این تغییر و تحول همیشگی است. البته، این نظریه طی سال‌های اخیر پخته‌تر شده و اكنون یكی از استوارترین و موثرترین اندیشه‌های علمی محسوب می‌شود كه تاكنون علم برای بشر به ارمغان آورده است . به بیان ریچارد داوكینز ( Richard Dawkins )، جانورشناس آمریكایی، " اگر جاندارانی از سیاره‌های دیگر می‌خواستند سطح توسعه هوشی ما را بسنجند، نخستین چیزی كه می‌خواستند بدانند این بود كه آیا ما تا به حال تكامل را كشف كرده ایم."

شواهد زیادی از تكامل پشتیبانی می‌كنند . امروزه برعكس زمان داروین، این شواهد به بقایای فسیلی محدود نمی‌شوند. زیست‌شناسی مولكولی شواهد محكمی بر تایید آن فراهم كرده است . با وجود این، برخی برداشت‌های نادرست باعث شده‌اند كه برخی از افراد آن را نپذیرند و برخی سخنان غیر علمی را به عنوان شواهدی علمی علیه تكامل عرضه كنند . اغلب این افراد تلاش می‌كنند از " جنبه منفی معلومات بشر " برای اثبات ادعاهای خود بهره گیرند. به عبارت دیگر ، آنان توان اثبات ادعای خود را ندارند، بلكه همواره تلاش می‌كنند نقص‌های احتمالی یك نظریه را دلیل ادعای خود مطرح كنند. اما با افزایش آگاهی ما از فرایندهایی كه حیات را پیش می‌برند، بسیاری از این نقص‌ها كه در واقع مجهول‌های ما و نه نقص‌های تكامل بوده‌اند، رفع شده اند.

...

چیزی به‌نام شكل ساده حیات وجود ندارد

در روزگار داروین این عقیده رواج داشت كه حیات از اَشكال ساده‌تر به‌سوی اشكال پیچیده‌تر حركت می‌كند. علم امروزه ثابت كرده است كه چیزی به‌نام ? شكل ساده حیات‌ ? وجود ندارد. حتی ساده‌ترین سلول باكتری به‌گونه‌ای باورنكردنی پیچیده است‌. آنچه كه سلول‌های ساده نامیده می‌شود، شامل DNA و RNA و پروتئین می‌باشد كه به یكدیگر وابسته و مرتبط هستند. در واقع‌، تمام سیستم‌های بیوشیمیایی و فیزیولوژیكی به یكدیگر وابسته می‌باشند. لذا این تصور تكامل‌گرایان كه اندام‌ها به‌گونه‌ای مستقل تحول می‌یابند، پذیرفتنی نیست‌.

اَشكال میانی وجود ندارد

نه فقط فسیل‌های میانی یافت نشده‌، بلكه زیست‌شناسی مولكولی نیز با قطعیت ثابت كرده كه در سطح بیوشیمی نیز شكل میانی وجود ندارد.
به‌این ترتیب‌، مثلاً پروتئین‌ها هیچگاه از یك مرحله تا مرحله دیگر تحول نمی‌یابند، بلكه همیشه از نوع تا نوع دیگر تحول پیدا می‌كنند. پروتئین‌ها از اسید آمینه درست شده‌اند. اگر آنها مانند مهره‌های رنگی در یك گردنبند تصور كنیم، طبق نظر تكامل‌گرایان‌، پروتئین وقتی به انواع پیشرفته‌تر تبدیل شود، باید مهره‌ای به این "گردنبند" پروتئین اضافه شود. بنابراین‌، باید طبعاً انتظار داشت كه در جانداران پیشرفته‌تر، مهره‌های بیشتری بر گردنبند پروتئینی وجود داشته باشد. اما در عمل اینطور نیست‌. مثلاً بیایید انسان را با دو نوع ماهی مقایسه كنیم (با توجه به اینكه ماهی در طرح تكاملی‌، پیش از انسان به‌وجود آمده است‌): ماهی بدون آرواره (كه در سیر تكامل بسیار قدیمی‌تر است‌) و ماهی آرواره‌دار كه جدیدتر است‌. با كمال تعجب می‌بینیم كه پروتئین موجود در هموگلوبین انسان به پروتئین ماهی بدون آرواره بیشتر شبیه است تا به ماهی آرواره‌دار، در حالیكه طبق نظر تكامل‌گرایان می‌بایست عكس این باشد.